vrijdagochtend 18 september verzamelen bij de C1000 in Zuiderburen. En iedereen was prachtig op tijd. Laatste tassen in de auto en op weg naar Deurningen waar we over zouden stappen in de bussen van Gerard ter Beek. Geen files en we waren mooi op tijd op de locatie. Waar verlang je naar om die tijd...koffie!!! Niet denken dat er iets open was. Maar ja, toen we eenmaal in de bus zaten draaide het koffiezetapparaat overuren. De planning was dat we rond 15.15 uur in Berlijn zouden aankomen. Nog genoeg tijd om muziek te luisteren op de Ipods, boeken of tijdschriften te lezen en spelletjes te spelen. Martha had haar Nintendo weer meegenomen en dit maal was het geen Braintraining maar Weekend Miljonairs. Mannen tegen de vrouwen en daarna verder met kleinere groepjes. En voor prijzen doet iedereen natuurlijk mee. Patricia en Geja hadden muffins gebakken (naar het recept wat eerder op de weblog geplaatst is). Heerlijk.
Rond 16.00 uur waren we in Berlijn en reden we door naar de sportbeurs waar we de startnummers op konden halen. Wat een hal, 1.2 kilometer lang en zo'n 200 honderd meter breed denk ik. Ieder loopmerk was hier te vinden. Eerst startnummers ophalen en tijden om laten zetten. Tja, de nodige groepjes waren al gemaakt maar de indeling in de vakken kwam niet overeen. Linda met een strak gezicht..."ich habe 3.25 gelauffen"...dus...
We hadden nog even tijd om te shoppen. Natuurlijk wil je van zo'n weekend een mooi shirt of jasje als herinnering. Jammer, dat we niet wat meer tijd hadden.
In hotel droop iedereen af naar de kamers. Even opfrissen en nog even naar de bar voor een biertje of glas wijn. Even eten en iedereen lag redelijk op tijd in bed....moe.
Zaterdag was er de optie om de breakfast run te lopen (6 kilometer?) met een finish in het Olympisch stadion. 
Volgens mij hebben alleen Geja, Peter en Elles mee gelopen. De rest ging in groepjes richting de stad. Wij (Simon, Petra, Julius, Froukje en ik) zijn naar het Holocaust monument geweest. Erg indrukwekkend. Net als het museum wat onder het monument zit.
Volgens mij hebben alleen Geja, Peter en Elles mee gelopen. De rest ging in groepjes richting de stad. Wij (Simon, Petra, Julius, Froukje en ik) zijn naar het Holocaust monument geweest. Erg indrukwekkend. Net als het museum wat onder het monument zit. Rond 12.00 uur weer verzamelen voor een rondrit door de stad. De gids woonde al zo'n 23 jaar in de stad en was afgestudeerd in geschiedenis geloof ik. Hij wist in ieder geval veel en op een leuke manier te vertellen. Af en toe een stop om alles even buiten de bus te bekijken. Op deze manier krijg je toch nog wat mee van de stad en worden de voetjes niet te veel belast...Na de rondrit nog even tijd om te shoppen of gewoon lekker te genieten op een terras, want het was tenslotte geweldig mooi weer.
's Avonds....PASTA. Eten in het hotel met zo'n 150 lopers. Ik denk dat de koks de eerste weken geen pasta meer klaar maken. Enorme borden vol om maar zoveel mogelijk die laatste koolhydraten binnen te krijgen. Nog een laatste glas bier en wijn en rond 22.00 uur was iedereen op de kamers. Spullen klaar zoeken en te stressen. Moet het nummer hier of lager, wat voor schoenen moet ik aan doen (welke zijn het eigenlijk geworden Roelof?), wat voor belt moet er mee, hempje of toch een t-shirt. Het hoort er allemaal bij. Roelof, Simon en ik lagen samen op een kamer. Nou heb ik wat stress, ik ben gestresst en de overtreffende trap...SIMON...
Na een redelijke nacht, zaten we alweer om 6 uur in de eetzaal. Hagelslag was natuurlijk mee. Never change a winning team. Als ik 19 weken hagelslag eet voor het lopen, doe ik dat nu ook. Zoals als Geert Jan ooit al eens aangaf (nadat ik zei dat ik voor een marathon een bord pasta probeerde weg te werken om 7 uur)..."wat eet je voor een 32 kilometer?"....
Rond 7 uur vertrok de bus richting de start. Wat een drukte. De mannen moesten de kleding zakken ergens achter op het terrein wegbrengen. Net op het krapste gedeelte. Schuivelen en maar op je horloge kijken. Gelukkig kwamen Folkert, Mark, Peter en Roelof alweer terug en nog even roepen dat ze op me zouden wachten. Dit is het moment wat ik niet leuk vind voor een wedstrijd. Nog een half uur voor de start en ik moet mijn tas nog inleveren. Gelukkig stond de rest er nog, maar helaas waren Roelof en Linda al in het vak. Ergens begrijpelijk maar wel even terleurgesteld. Maar no hard feelings..Roelof!!! Met al mijn overredingskracht in het Duits omgewisselde startvaknummer er weer afgepeuterd en meegelopen met Peter, Julius, Aafke, Mark (ging alsnog in een ander vak) en Folkert. Froukje moest naar een ander startvak. Een laatste zet m op knuffel en we zouden elkaar allemaal weer zien aan de finish.
In het startvak...de Bolero. Nou is dat al een mooi nummer, maar ook hier zit nu weer een betekenis achter. Net als You never walk alone. Als je dat hoort denk je terug aan de Coolsingel. 12.000 lopers die met Lee Towers mee zingen voordat het startschot gelost wordt. Nu staan hier 40.000 lopers....en in een aantal talen wordt iedereen veel plezier en succes toegewenst. Het startschot en alles komt langzaam in beweging. Na zo'n 7 minuten komen wij ook over de start en proberen ergens in de massa ons ritme te vinden. Het is om 9.00 uur al warm en besloten wordt om rustig te starten. Over de hele route staan toeschouwers, bandjes, harde muziek uit luidsprekers. Achteraf hoor je dat er zo'n 1.2 miljoen toeschouwers onderweg stonden.
We proberen zoveel mogelijk bij elkaar te blijven. Rond 21 kilometer (?) 
zouden Martha, Francien, Petra en Johannes onderweg staan. Wij lopen links..ze staan rechts. Een keer hard roepen...LEEUWARDEN!!!...even zwaaien voor de foto's. Dan komt er iemand naast me lopen. Leeuwarden? Waar ligt dat? Inschatting...50+. Waar kom jij vandaan? Net onder Amsterdam...had je wat beter op moeten letten op school....en we lopen weer door. Hoe zou het met de andere lopers gaan? Mark had als doel 3.30 uur. Linda en Roelof gingen weg op 3.45 uur. Geja en Elles moesten ook ergens voor ons lopen. Tabitha en Froukje liepen hun eerste marathon en zouden kijken hoe het ging, hoe zouden ze het ervaren...en met de warmte omgaan. Zeker toen we verder op het parcours kwamen hoorden en zagen we steeds meer ziekenauto's. Opvallend veel mensen die op de grondlagen met denkens over zich heen, met verplegend personeel erbij in de buurt. We moesten zelfs stoppen om een ziekenauto door te laten gaan. Angstig.
zouden Martha, Francien, Petra en Johannes onderweg staan. Wij lopen links..ze staan rechts. Een keer hard roepen...LEEUWARDEN!!!...even zwaaien voor de foto's. Dan komt er iemand naast me lopen. Leeuwarden? Waar ligt dat? Inschatting...50+. Waar kom jij vandaan? Net onder Amsterdam...had je wat beter op moeten letten op school....en we lopen weer door. Hoe zou het met de andere lopers gaan? Mark had als doel 3.30 uur. Linda en Roelof gingen weg op 3.45 uur. Geja en Elles moesten ook ergens voor ons lopen. Tabitha en Froukje liepen hun eerste marathon en zouden kijken hoe het ging, hoe zouden ze het ervaren...en met de warmte omgaan. Zeker toen we verder op het parcours kwamen hoorden en zagen we steeds meer ziekenauto's. Opvallend veel mensen die op de grondlagen met denkens over zich heen, met verplegend personeel erbij in de buurt. We moesten zelfs stoppen om een ziekenauto door te laten gaan. Angstig. Rond 26 kilometer nam ik mijn eerste Dubbel Zoute dropje..volgens recept van Folkert en Aafke. Mijn probleem...ik wordt misselijk boven de 34/35 kilometer en wil nog wel eens een souvenier achter laten. Prefentief het dropje genomen (naast de toen al 5 squeezy's) en het was nog lekker ook. De dropjes zou ik tot het einde doorblijven eten. Rond de 35 kilometer waren Aafke en ik alleen nog over. Het tempo zat er, zeker voor mijn doen, nog behoorlijk in. Erg gaaf gevoel om Aafke in het midden van het parcours te zien lopen en ik aan de zijkant. Iedereen inhalend. Hoezo je krijgt vleugels. Geweldig. Rond de 40 kilometer was er nog een drinkpost. Ik loop door Aafke..Ik zat net in een ritme en wou eigenlijk het laatste stukje in een keer doorlopen. De laatste bocht
om en in de verte stond de Brandenburger tor. Yes...het laatste stuk. Wat een mensen. De Coolsingel is bijzonder, maar dit is wel weer een overtreffende trap. Voor de Brandenburger tor nog even stoppen voor een foto. Er onder door en dan kom je op een soort plein uit met tribunes vol enthousiaste mensen, een enorme video wall met beelden van de laatste meters, wat een finish. Niet lang daarna zie ik Aafke...Dansend komt ze op me af. Een een knuffel. We did it again. Wat ben je dan blij. Allebei 4.07. Niet te snelste maar wel de mooist gelopen (zeker in deze temperatuur). En...de dropjes hebben geholpen. Niet overgegeven. Door de hekken op weg naar de medailles. Ze zou de medaille geven maar hang hem maar om mijn nek...een momentje. Eerst drinken zoeken. Simon stond nog te wachten.
om en in de verte stond de Brandenburger tor. Yes...het laatste stuk. Wat een mensen. De Coolsingel is bijzonder, maar dit is wel weer een overtreffende trap. Voor de Brandenburger tor nog even stoppen voor een foto. Er onder door en dan kom je op een soort plein uit met tribunes vol enthousiaste mensen, een enorme video wall met beelden van de laatste meters, wat een finish. Niet lang daarna zie ik Aafke...Dansend komt ze op me af. Een een knuffel. We did it again. Wat ben je dan blij. Allebei 4.07. Niet te snelste maar wel de mooist gelopen (zeker in deze temperatuur). En...de dropjes hebben geholpen. Niet overgegeven. Door de hekken op weg naar de medailles. Ze zou de medaille geven maar hang hem maar om mijn nek...een momentje. Eerst drinken zoeken. Simon stond nog te wachten. Terug r
ichting de medailles en wachten op de rest. Folkert had hem toch uitgelopen. Ondanks dat het enkele weken zo spannend leek met zijn blessure aan de knie. Geweldige prestatie. Dan komt Tabitha. Ondanks de warmte toch hartstikke goed gelopen. Niet veel later volgt ook Froukje, tranen van vreugde maar het hoogste woord. Erg knap. De club van 42 in groeiende. Met z'n allen terug naar de kleding afgifte en een groot glas bier (alchohol vrij). We hebben nog even van de sfeer genoten en daarna rustig terug gelopen richting de bussen. Medailles nog om de nek.
ichting de medailles en wachten op de rest. Folkert had hem toch uitgelopen. Ondanks dat het enkele weken zo spannend leek met zijn blessure aan de knie. Geweldige prestatie. Dan komt Tabitha. Ondanks de warmte toch hartstikke goed gelopen. Niet veel later volgt ook Froukje, tranen van vreugde maar het hoogste woord. Erg knap. De club van 42 in groeiende. Met z'n allen terug naar de kleding afgifte en een groot glas bier (alchohol vrij). We hebben nog even van de sfeer genoten en daarna rustig terug gelopen richting de bussen. Medailles nog om de nek. In het hotel nog even heerlijk rustig aan gedaan. Heerlijk douchen, even liggen en napraten. Wat een ervaring, wat een mensen. 's Avonds nog een keer gegeten in het hotel en daarna in de bus naar de Irisch Pub in het centrum. We waren niet de enige met een medaille om en zo heb je al snel aanspraak. Rond half 2(?) stapten we in de taxi's op weg terug naar het hotel. Een geweldige dag en super afsluiting.....
De volgende dag konden we uitslapen. De wekker ging om 8 uur. Al waren we allang wakker. Even douchen, richting de eetzaal. Helaas waren de kranten (Berliner Morgenpost) met daarin de uitslagen van alle lopers en foto impressies al op. Hardlopend, jawel, naar het benzine station en daar de laatste gekocht.
Rond 10.00 uur zaten we weer in de bus....maar nu een stuk stiller dan op de heen weg. Geen spelletjes meer. Maar iedereen verzonken in zijn eigen muziek, boeken en gedachten.
Rond 17.30 uur waren we weer in Nederland en aten we nog gezamelijk een maaltijd. Het leek wel een fastfood restaurant, maar dan in de letterlijke zin. Binnen een uur waren de voor, hoofd en nagerechten gegeten en stapten we weer in de auto's op weg naar huis.
Het was een onvergetelijk weekend, prachtige stad en geweldige mensen om me heen. Iedereen die mee was hartstikke bedankt en iedereen bedankt voor alle smsjes.
Donald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten