13e training MvB / 35,6 km – 23 augustus

Martha had voor deze zondag de naar alle waarschijnlijkheid langste trainingloop uitgezocht. Voor veel lopers een nieuw parcours, met name het gedeelte tussen Dronrijp, Hijlaard en Boksum was ‘onbekend terrein’. Om die reden stuurden we zaterdag verkenner Donald vooruit die gelukkig met veel nuttige (verkeers)informatie kwam (let op: bouwwerkzaamheden bij de Blauwe Golf, opgebroken weg in Aldlan, doorlopen tot Hijlaard en 500 meter buiten het dorp het fietspad naar links). Bedankt Donald, het heeft echt geholpen!

‘Ochtends meldde Geja zich ziek af. Beterschap lytse. Verder waren we compleet. Toen Elles en Peter om half negen bezweet aan kwamen rennen, dachten we dat ze probeerden hun in de vakantie opgelopen forse trainingsachterstand in te halen. De ware reden bleek echter te zijn dat Elles ’s middags moest werken. Op de Boksumerdam namen zij een verkorte route naar huis. Maar ach…getraind of ongetraind…..Elles zal in Berlijn net als bij vorige marathons wel permissie vragen om iets sneller dan de rest te gaan lopen…..om vervolgens ruim voor alle anderen te finishen.

Ik had Donald beloofd de groep bij elkaar te houden en tempobeulen in toom te houden. Na 1 km liepen Tabitha en Froukje al een meter of 30 achter de groep. Zij bleken te hebben afgesproken (ik had dit niet gehoord of niet begrepen) samen in een wat lager tempo te gaan lopen, met de mogelijkheid om eventueel bij Martha in de auto te stappen als dit nodig mocht zijn.

Langs het Van Harinxmakanaal stond gelukkig een verfrissend windje. In Dronrijp, na bijna 15 km, wachtte Martha ons op voor de woning van haar moeder. Mevrouw Tiedema verwelkomde ons. Ze was vast erg blij om al die bezwete handen te drukken. De verzorging was prima. Heel erg bedankt. Froukje en Tabbie kwamen slechts een paar minuten later al aangesneld.
Vervolgens op weg naar Hijlaard (waar we de toekomstige droomwoning van Linda mochten bewonderen….ruim € 1.000.000,- Linda….nog even doorsparen!). Martha stond voor de zekerheid strategisch opgesteld bij eerdergenoemd fietspad. Na Boksum begon, mede door de hitte, de vermoeidheid toe te slaan. De laatste kilometers viel de groep een beetje uit elkaar. Simon bevestigde zijn reputatie als tempobeul door de laatste kilometers het tempo nog even flink op te schroeven.

Martha stond ons op te wachten bij het Kalverdijkje. Zij vertelde dat Tabitha na 28 km was gestopt vanwege een achillespeesblessure. Waarschijnlijk valt het mee, want ze is enkele uren later door uw verslaggever gespot in de Prinsentuin, waar ze vrolijk ronddartelde met Johannes. Als het niet te warm is op 20 september, gaat ze zeker de marathon lopen en uitlopen.

Linda en ik renden nog een stukje terug om Froukje op te halen.Lang hoefden we niet op haar komst te wachten. Froukje was nog heel erg vrolijk. Ze zag tot onze verbazing nog kans om naar een auto te sprinten, om vervolgens de uit het raam hangende Simon te kussen. Tja…ook Froukje gaat het dus redden op 20 september!

Goed nieuws is dat de blessures van Simon en Mark zijn genezen. Donald heb ik niet meer gehoord over zijn kuitklachten, dus ik vermoed dat ook dit probleem tot het verleden behoort.

Voor komend weekend staat 21 km gepland. We moeten maar even overleggen wat we gaan doen. Ik ga komende vrijdag (in plaats van de loopgroeptraining van donderdag) naar de Bommenberendloop in Groningen voor een halve marathon. Misschien zijn er meer liefhebbers.

Roelof